برابر است آنکه می داند با آنکه نمی داند؟

آنکه می بیند با آنکه نمی بیند؟

آنکه می رود کربلا با آنکه نمی رود؟!

آنکه حجت را بر خود تمام شده می یابد با آن دیگری؟...

می گفت اگر تا قبل از زیارت کربلا و اتمام حجت،عقوبت معصیتت،دو تا بود،بعد از زیارت می شود ..چند تا!اینکه منبع حرفش کجا بود و نقل چه مضمونی بود نمی دانم.ولی حق این است که بایست زائر و غیرزائر فرق بکند.

بعد از سفر،چشم و زبان و "جان"ش را از معصیت دور کند..و این دری را که از سر لطف ابی عبدلله برایش گشوده شده،نبندد!

خدایی ش،سفر کربلا یک پتانسیل بزرگ است که می تواند یک زندگی را از این رو به آن رو بکند.مسیر را عوض کند.چشم را باز کند...ولی چه بسا آن ها که پشت می کنند به این امکان!

گفتمش اباعبدلله به اندازه ظرفم،نعمت می دهدم.ظرفم هم که سوراخ است..گفت:اباعبدلله ظرفت را عوض می کند..و چقدر این جمله به من چسبید

اگر انتخاب شدی برای زیارت اربعین، بدان که بار ت-مسئولیتت سنگین تر شده.اینکه چطور بعد از سفر رفتار کنی

و چطور فضا را منتقل کنی به ندیده ها و نرفته ها

و حق را ادا کنی

و زکات دیده ها و شنیده هایت را بدهی

و دووور کنی خودت را، از آنچه تو را از این مسیر دور می کند

پ ن:بیایید برای دل همدیگر دعا کنیم

در رقعه ی ملتمسین دعا یک "هاتف"اضافه کنید ..

سفر کربلا و به طور خاص،اربعین،فرصت خوبی ست برای جبران این قسم،حقوق.

اسم آدم ها را بنویسید و ته ش هم یک «آن ها که حقی به گردنم دارند»بیفزایید و زیر قبه برایشان دعا کنید.یا که مثل من،بعد از دعا،اسم هایشان را بیندازید آن تو،که ساعاتی در کنار قبر اباعبدالله باشند به نیابت از مسمی هایشان.

و برایشان در پیاده روی سهم قرار دهید.هزار و چهارصدتا ستون،کفاف می دهد که برای همه شان دعا کنید و به نیابتشان ستون هایی را راه بروید

ثواب سفر را هدیه دهید به امامی،معصومی،حجتی ...یا که محبوبی...که خود،اجر بدهد..مثل حضرت ام البنین روحی فداها

پ ن: برای من هم دعا کنید

حرف آخر